Soms lijkt het wel of ik in vertraging leef. Dat is soms leuk maar ook soms hinderlijk. Ik hoor Jandino Asporaat dat roepen in zijn personage als Judeska. Ik kom daarop omdat we hier in Nederland op de klok leven en ik ben gewend dat mensen uit de tropen dat juist niet doen. De tropische tijd is altijd de juiste tijd en niet die van de klok. Nu ben ik feitelijk wel van de klok en hou ik er van op tijd te leveren. Een soort krantenjongen gevoel dat ik in mijn jeugd belangrijk vond. Het is juist deze website en blog die niet die discipline kent als mijn lichaam het niet helemaal trekt.
Ik haal wel mijn vergader deadlines, ook als mijn lichaam ziek is, en die van de papieren krant of maandelijkse column. Toch heb ik er zelf last van dat ik niet voldoende lever. Het is een natuurlijk proces waarbij mijn lichaam aangeeft aandacht te hebben voor andere zaken. Planeetstanden bijvoorbeeld die mij beïnvloeden. Zo maakte de maan mij wakker terwijl die op zijn hoogtepunt stond van vol te zijn. Het mooie is dat ik zaken weet te scheiden als gevoel en exact terwijl ik zelfs de mix hanteer. Ach hoe aardig kan ik ook voor mijzelf zijn en toegeven aan het lichaam om rust te nemen.
De boodschap is dan helder terwijl ratio altijd blijft knagen. De tijd staat stil wat mij betreft. Jubilea en mijlpalen voor anderen neigen mij altijd om even te kijken hoe het bij mij staat om vervolgens te denken hoezo is dat belangrijk. Het kunnen leven zoals het eeuwige leven waarbij de tijd alleen geteld wordt in maancycli trekt mij nog het meest. Met de intrede van de computer en de beheersing van anderen over mijn output ben ik anders gaan kijken naar de werkelijkheid. Die bestaat namelijk niet. Werkelijkheid is de waarneming volgens de exacte wetenschap van de ander.
Wetenschap zou je daadwerkelijk heel plastisch vast moeten leggen. Het is iets geks als je in gesprek bent met mensen die hun beroep uitoefenen op wetenschappelijke basis dat de waarneming zo verschillend kan zijn. Hinderlijk denk ik en verplaats mij in gedachten naar de aboriginals die onder de boom hun dromen dromen en zo tot een werkelijkheid komen. Ja, zo ervaar ik het tropische gevoel, liggend onder de boom genietend van de warmte en mij niet te laten vangen door de dwangmatigheid van de kalender. Toch gebeurt het steeds weer dat de agenda regeert.
Ondertussen ben ik steeds intuïtiever aan het leven, tropisch zou je kunnen zeggen. Iets wat ik vroeger ook wel deed maar toch anders. De werkelijkheid is anders. Waar ik nog wel op wacht is de hoofdprijs uit de loterij. Dat is de droom die ik heb liggend onder de boom met dat tropisch gevoel. Het is een heerlijke droom. Vooral wat ik dan kan doen en wat ik voor elkaar wil breien. Want voor mij is het een structuur als het weven van een web in tijd en ruimte. Ruimte vooral want tijd bestaat niet. Veel voor de maatschappij gekke gedachten komen voorbij maar ook wel passend in de maatschappelijke werkelijkheid.
Het stichten van hofjes, leefgemeenschappen waarin mensen met elkaar, voor elkaar en door elkaar een leven bouwen. Mijn lichaam liet mij heerlijk werken en de zon scheen geweldig lekker over mijn toetsenbord. De agenda , ja die brengt mij straks weer op de afgesproken plek. Terwijl ik vanmorgen met mijn buurvrouw stond te praten was dat de mooiste ontmoeting van de dag. Samen zijn we alleen en hebben elkaar om te ontmoeten. Het is echt een gek geval van onmogelijk. Van origine zouden we elkaar nooit ontmoet hebben als mensen niet zo nodig in hun agenda oorlog hadden staan.
Dat levert dan de vrede op die wij in liefde delen waarbij de liefde het respect is en zij mij als haar broer ervaart. Mooie complimenten die ik graag ontvang. Voor haar ben ik er op die momenten dat het past, dat ze vragen heeft terwijl we naast elkaar leven in een eigen werkelijkheid. De waarheid is dat mensen elkaar ontmoeten en bergen niet. Het is mooi om te kunnen leven met kennis, verbinding en de droom die leven heet. Mooi is de boom waaronder je kan liggen en kan visualiseren en net als de aboriginals al heel lang met elkaar kunnen delen, maak liefde geen oorlog.
Mijn buurvrouw en ik en omgekeerd leven zo heerlijk naast elkaar zonder tijd terwijl de agenda ons altijd regeert.
0 Reacties