Het is altijd een moment van reflectie als de aarde in een vorm van stilstand het verste punt vanaf de zon bereikt. In mijn lezingen over de de maatverhoudingen van de piramide van Gizeh refereer ik er vaak ook aan. Het is de ellips waarin wij bewegen als planeet die het lichtfeest voor de mens vormt om de terugkeer naar het licht te symboliseren. Op tal van plekken wordt dit moment gekoesterd of gevierd. De reflectie is er niet anders op. Jaarlijkse goede doelen acties, lichtfeest en wat al niet meer leiden tot de herinnering of herinneringen aan vervlogen tijden. Nu Nederland op de televisie scrooge opvoert,komen dat soort momenten als reflectie dichterbij.
De geest van verleden, heden en toekomst worden daar mooi neergezet in het klassieke Dickens verhaal. Ik kijk er graag naar omdat het op tal van plekken wordt uitgevoerd. Zo kwam Dordrecht voorbij, plekken die ik goed ken, en nu dit jaar Loevestein. De settling vond ik weer leuk maar dit keer werd ik geraakt, het was een mooi moment, door de woorden van een moeder die vertelde over haar situatie. Het waren juist de woorden van de moeder die ik hoorde die ik herkende uit mijn jeugd. Het was niet een pijnlijk moment maar juist dat diepe gevoel van herkenning wat mij zo goed deed. Nee ik werd geen donateur want daar zijn andere mensen voor. Ik doe mijn bijdrage in de wereld anders.
Het was juist dat basic gevoel wat zo mooi tevoorschijn kwam waar ik tranen van in mijn ogen kreeg als geniet moment, de moeder was overigens ook in tranen. Terug naar mijn jeugd waar dat moment van herkenning vandaan kwam was goed. De wereld was destijds anders en ik, och ik heb de kennis en inzicht mogen verwerven. Het verhaal van Scrooge is altijd en op vele niveaus te vertellen. Met een ander literair verhaal,het boek karakter kom ik daar ook altijd dichtbij. Het is de relatie tussen mensen en de wijze waarop we met elkaar omgaan die centraal staat. Wereldvrede is daarin dan ook een mooi thema tijdens dit moment in tijd van onze planeet. Het deed mij ook weer denken aan een ander boek; Kaas.
Het niet kunnen verkopen van kaas, alsof dat wereldvrede is, maar wel succesvol kunnen zijn op je eigen plek waarmee je verbonden bent. Als je niet van Kaas houdt of van wereldvrede dan valt daar weinig mee te bereiken. In mijn jeugd hield ik ook niet van kaas omdat dit zo ging zweten zonder koelkast. Een mens kan veel leren en vooral het verwerven van inzicht is daarin heel mooi, ik ben daar permanent mee bezig. Dickens heeft met zijn Christmas carol veel bereikt. Kerstmis is daarmee gaandeweg het feest geworden wat we nu vieren met een kerstboom en lekker eten, gezelligheid en mooie mensen om ons heen. Dat laatste is soms wel moeilijk te begrijpen of te bevatten want wat is mooi, soms is de stilte ook geweldig.
Zo koos ik ooit voor die stilte om heel diep weg te zinken in meditatief reizen. De vriendin die mij opzocht trof mij half in transcendente staat aan. Je kan niet echt in twee werelden tegelijk zitten maar de tussenfase leerde mij ook meteen weer iets. Een staat van zijn die mij deed denken aan scrooge in zijn droom met de geesten. De moeder met haar opmerking die bij mij een mooie emotie deed ontstaan raakte precies de snaar van het gevoel van kerstmis waar Dickens in zijn Christmas carol mee eindigde. Het was voor mij weer een moment van stilstand, overweging en eigenlijk doe ik dat dagelijks maar rond de jaarwisseling is dat iets meer war we collectief doen.
Ik wens jullie geluk en deel van harte het gevoel van mededogen en warmte. Je geluk wensen is het mooiste geschenk dat ik je kan geven. Ik hoop dat je het in je kleinste wezen tot je grootste verschijning het wil ontvangen.
0 Reacties