Laat ik beginnen te zeggen dat ik geen verstand heb van voetbal. Dat scheelt de helft, welke heft maakt niet uit. Voetbal is oorlog stelde Rinus Michels destijds en als trainer is het hem gelukt met het Nederlands elftal een prijs binnen te slepen. Verder haalde het Nederlands elftal toch altijd wel een toppositie, iets waar een natie trots op mag zijn. Aangezien ik er geen verstand van heb ontkom ik er niet aan dat ik meekijk met diehard fans. Zo ook de laatste wedstrijd in Qatar. Eerlijk gezegd vond het elftal al eerder geen geweldige prestatie leveren maar tot zover kwamen ze in ieder geval en dat is een prestatie.
Grapjes op social media ten spijt die gingen van; een Duitser en een Belg komen in het café en de Nederlander is nog in Qatar, is het hele omkoopschandaal om daar te spelen al afgrijselijk. Geld regeert en oorlog is voetbal. Daar leek het wel verdacht veel op met wat ik zag gebeuren. Zou de emir gewed hebben op wie er kampioen wordt en daarmee de wedstrijd gekocht hebben? Wout Weghorst was het daar duidelijk niet mee eens. Nog nooit heb ik zoveel gele kaarten gezien uitgedeeld worden aan mensen die niet meededen. Nu maakte Wout Weghorst ook nog een pracht doelpunt dus mijn tijd was niet verspild.
Eigenlijk was het weer de hand van god die de wedstrijd besliste. Een handsbal van een topvoetballer van Messi werd totaal niet bestraft. Nu scheelt het dat ik geen verstand van voetbal heb maar met alles wat er gebeurde leek het er verdacht veel op dat voetbal oorlog was in Qatar. Was het een soort herhaling van wat er destijds in Argentinië gebeurde destijds in negentien achtenzeventig? Politiek gezien was er destijds minder ophef over wat daar gebeurde dan nu. Nu zijn er een paar honderd bouwvakkers gestorven tijdens de bouw van de stadions, terwijl in Argentinië er heel veel politieke gevangen bijeengedreven werden in een stadion en daar stierven.
Een wezenlijk verschil zou je zeggen. Politiek gezien valt dan plots de helft van de bevolking af en dan komt daar nog een politieke correcte diplomaten bij waardoor het bloed aan de paal een wezenlijke dood sterft. Ik bedoel de actie destijds van Bram Vermeulen en Freek de Jonge; “bloed aan de paal” die de misstanden van het Argentijnse regime tegen het licht hield. Deze linkse actie , zoals dat genoemd werd, kreeg geen bijval aangezien voetbal bij de meerderheid belangrijker gevonden werd. Toen ontstond de de uitdrukking “de hand van god”door de handsbal van Maradona wat destijds een doelpunt opleverde.
Er vloeide echt bloed in de wedstrijd en zag je dat voetbal echt oorlog was. In een stadion waar gemarteld was stonden machthebbers te “shinen” alsof er niets aan de hand was. Dat zag je nu ook in Qatar gebeuren met het verschil dat Argentinië meestal failliet is en dat de Arabische landen geld in overvloed hebben en er geen probleem mee hebben bevolkingsgroepen uit te buiten of te onderdrukken. Alle acties die er dit keer waren leiden tot een grote hilariteit en economische belangen stonden weer eens voorop. Het deed mij denken aan de olympische spelen voor de tweede wereldoorlog waar ook zoiets politiques aan de hand was.
Goed we zitten nu in de derde wereldoorlog die op economisch vlak wordt uitgevochten maar nog steeds heeft Michels gelijk; voetbal is oorlog. Bij de actie onelove werd ik telkens teruggegooid naar de jaren tachtig met Bob Marley en the Wailers. Ik zag er niet de actie in die men bedacht had en het antwoord van de Arabieren was wel humor. Ook een bandje om de arm voor de Palestijnen die men als het uitkomt graag laat uitmoorden want dat zie je wel in de landen om Qatar heen, Jemen bijvoorbeeld. Het wereld Oorlogsgevoel werd door die armbanden zeker wel aangewakkerd in mijn gevoel. Bloed aan de paal dacht ik steeds maar weer.
Ondertussen is Bram al jaren dood en had in zijn leven een sterke verbinding met de eerste wereldoorlog en is Freek niet meer zo hot als destijds. Superstition of bijgeloof is wat bij mij opkomt. Stevie Wonder de blinde artiest scoorde er een geweldig nummer mee. Bijgeloof, rituelen die moeten helpen in het winnen van een wedstrijd, een oorlog eigenlijk de basis voor een oorlog. Geld regeert en daarmee koop je je ziel vrij van schande of schade. Ach na de wereldkampioenschappen zijn het aantal doden vergeten en ruziën we verder over de infantiele omkoopschandalen waarbij de gewonnen wedstrijd gewoon blijft staan.
De kampioenen zijn de warlords die hebben staan “shinen”want de oorlog gaat gewoon door en de vluchtelingen en energieprijzen reizen en rijzen. Bloed aan de paal het geld gaat er mee aan de haal. Oorlog is een goed verdienmodel. Voetbal is Oorlog met een hoofdletter O. Ik hoor de mensen zeggen O en dan gaan we kijken naar de volgende wedstrijd en vergeten de mens, de aarde en denken dat het normaal is dat de hand van god ons regeert. Bij alles wat er gebeurt hoor ik dus veel muziek en cabaret. Misschien zit daar ook wel de relatie met wat er destijds in Duitsland gebeurde. Toen werd er in de cultuursector ook ineens gezuiverd.
Argentinië destijds en Qatar nu is daar niet zo een groot verschil in. Zeker als je nu leest dat er in Duitsland een nieuwe Keizer was opgestaan. De beweging volg ik tot in Nederland maar zie hem wereldwijd. Argentinië Nederland was dit jaar dubbel. Binnen het koningshuis kon men uitbundig juichen want het maakte niet uit wie er won want er werd gewoon een verjaardag gevierd. Geld regeert en je komaf bepaalt of je de baas bent, het wordt weer kerstmis het lichtfeest met de geboorte van een vredes baby die we met pasen weer aan het kruis nagelen. Het vervolgen door het doden van bevolkingsgroepen is ondergeschikt aan voetbal.
Muziek hoor ik nog steeds in mij hoofd van Stevie Wonder tot Bob Marley dat is beter dan al het geleuter over voetbal. Laat Marokko maar een keer de wereldtitel winnen denk ik dan alhoewel de fans toch wel erg koekoek zijn maar niet zoveel anders dan Nederlanders herinner ik mij vernielingen en misbruik van vuurwerk. Voetbal is oorlog en de fans zijn de soldaten dat is duidelijk. Voetbal, Neerlands hoop, wees er trots op. One love.
0 Reacties